“ถึงมึงบอกว่ากำลังจะตาย กูก็ไม่หยุด”
ก็บอกแล้วไงว่ามันโมโห ถ้าไม่ได้ระบายนี่คงจะอกแตกตายอย่างแน่นอน ควันหลงจัดการถอดกางเกงของร่างบางออกแล้วโน้มใบหน้าหล่อก้มลงเชยชมกลิ่นคาวเย้ายวนจากกลีบพูเนื้อเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้มันเกิดขึ้น
“หยุดทำแบบนี้นะควันหลง...อื้ม”
เมษาหดเกร็งหน้าท้องบิดเร่าตัวให้กับความรุนแรงที่ควันหลงส่งมาให้ ไม่รู้ว่าทำไมคนตรงหน้าถึงรุนแรงขนาดนี้ แต่ถ้าจะให้เดา
...ก็คงเป็นรอยที่คอ...
“ไหน มันดูดตรงไหน”
เขาพูดอย่างนั้นแล้วเลื่อนใบหน้ากลับไปที่ต้นคอ ก่อนจะใช้ริมฝีปากดูดทับรอยที่คนก่อนหน้าดูดเอาไว้
“อื๊อ ควันหลง”
“มันดูดเยอะแค่ไหน กูจะดูดให้เยอะกว่า”
“อ๊ะ...มะ..ไม่ใช่แบบนั้น...กูกับไทร์”
“หุบปาก!!”
ยังไม่ทันจะพูดจบประโยค ชายหนุ่มก็ตะโกนขัด ควันหลงใช้สันปลายจมูกไซร้ที่ซอกคอด้วยความหิวกระหาย เขาทั้งคิดถึง ทั้งอยากจะกลืนกลินคนตัวเล็กนี่ซะให้หมด
...ก็ไม่ได้กินซะนาน...ขอหน่อยเหอะ...
เมษาร้องครางเสียงหลงไปทั่วห้องให้กับความกระหายของชายหนุ่ม จนลืมตัวอ้าขาออกให้กว้างขึ้นราวกับเชื้อเชิญให้ชายหนุ่มได้ใส่ความเจ็บปวดลงไป
“อ่อ ..ไม่ไหวแล้ว ได้เลย”
“ไม่..ไม่ใช่!! ควันหลง หยุดนะ!!”
“ไม่”
ควันหลงเงยหน้าขึ้นมาพูดเล็กน้อยแล้วลากลิ้นร้อนผ่านซอกคอลงมาถึงเนินอก เมื่อเห็นว่ามีเสื้อขาวบางกั้นระหว่างใบหน้าเขากับเนินนมของหญิงสาวไว้ ชายหนุ่มไม่รอช้า กระชากเสื้ออกโดยไม่สนว่ามันจะขาด
“กรี๊ด!!”
เสียงกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าควันหลงจะทำถึงขนาดนี้
แต่เชื่อเถอะ
....กูทำได้มากกว่านี้ ...
“ในเมื่อมึงทำตามที่พูดไม่ได้”
“กูไม่ได้ทำอะไรกับไทร์เลยจริงๆ!!”
“แต่คอมึงมีรอย!!”
“ก็แค่รอย!”
“แล้วยังไง?! กูก็ต้องยอมใช่ไหม ต้องยอมมึงไปตลอดใช่มั้ย แค่มึงอยู่ใกล้มันกูก็จะบ้าตายอยู่แล้วเมษา!”
“เธอ..”
“มึงไม่เป็นกูมึงจะไปเข้าใจอะไรเมษา”
“...”
“ก็คนที่ทนเห็นมึงเอากันตลอดมันคือกู”
เขาพูดออกมาโดยดึงบราออกอย่างไว ณ ตอนนี้บนร่างกายของเมษาไม่เหลือแม้แต่ชิ้นส่วนใดๆปกปิด
ใบหน้าหญิงสาวซีดเซียวทั้งคำพูดของควันหลง และสิ่งที่เขากำลังจะทำ
“ขอ..โทษ”
เมษาพูดออกมา
เมื่อเห็นดังนั้นเขาไม่อยากที่จะเล้าอะไรอีกต่อไป อยากจะส่งความเจ็บปวดเข้าไปหาเมษาจนอดใจไม่ไหว
“มึงควรจะขอโทษตั้งแต่ปีสอง”
ควันหลงพูดกลับ
“...”
นิ้วมือยาวของชายหนุ่มส่งหายเข้าไปในโพรงดอกไม้อุ่นร้อนทั้งๆที่ยังไม่ค่อยจะมีน้ำหวานหอมหวนหลั่งออกมาสักเท่าไหร่ และการที่ควันหลงทำแบบนี้มันยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้ผู้หญิงที่นอนหงายไร้อาภรณ์ส่วนล่างปกคลุมเอาไว้เป็นอย่างมาก
“อ๊ะ...ควัน...เจ็บ...กูเจ็บ!!”
“ก็เจ็บไป..กูจะเอา”
“กูเจ็บ...พอแล้ว...อาห์”
ร้องครางเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด มือเล็กที่ถูกผูกรวมกันเอาไว้ด้วยเข็มขัดที่ชายหนุ่มคล้องไว้กับหัวเตียง หญิงสาวกำแน่นจิกเล็บเข้าไปที่มือของตนเองจนเกิดแผล
“มันเคยผูกมึงไว้แบบนี้ไหม”
“อ๊าาาา”
“หรือมันใช้อุปกรณ์อะไรอีก ไหนบอก “
เมษาส่ายหัวกัดริมฝีปากแน่นยกหัวมองนิ้วที่กำลังเข้าออก ก่อนจะทิ้งหัวลงบนเตียง เริดใบหน้าให้กับความเสียวซ่านที่รอบนี้มันทั้งเจ็บทั้งเสียวแต่มันไม่สามารถปฏิเสธได้เลย
...ว่าควันหลงในโหมดนี้ดูหื่นกระหายจริงๆ...
“กูเจ็บ”
เมษาบอก
“กูต้องการให้มึงเจ็บ”
และควันหลงตอบ
เขาจ้องมองใบหน้าสวยที่กำลังทำหน้าเหยเกบ่งบอกได้ถึงความเจ็บแต่สนุก เนื่องจากกลีบเนื้อมันกระตุกน้อยๆรับสัมผัสของเขาที่ส่งเข้าไปข้างใน ชายหนุ่มเพิ่มจำนวนนิ้วให้มากขึ้นแล้วควานซ้ายขวา และเพราะความเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหวทำให้ร่างบางหุบขาดื้อๆจนควันหลงต้องชักนิ้วออกมา
“ฮึก...”
“มึงจะร้องไห้ทำไม เอากับกูมันไม่สนุกรึไง”
ขมวดคิ้วมองร่างบางที่ดูเหมือนว่าจะร้องไห้อยู่ตอนนี้ แต่น้ำตาคงไม่ช่วยลบล้างความโมโหที่อยู่ภายในใจของชายหนุ่มให้หมดไป ควันหลงเลียริมฝีปากพยักหน้าแล้วหยิบซองถุงยางอนามัยที่เขาวางไว้บนเตียงขึ้นมา
“เธอ..เค้า..เจ็บ”
“จะสดหรือจะใส่”
“ไม่เอา..ไม่ทำ”
“ได้.. สดได้”
ก่อนจะเอาท่อนเนื้อที่กำลังขยายตัวออกมาให้มันได้เป็นอิสระ แล้วแหวกขาหญิงสาวเพื่อเชยชม
“เธอ ไม่เอา!”
“แต่กูจะเอา”
ในขณะที่ความโกรธของควันหลงมันอยู่เหนือความสงสาร ชายหนุ่มคุกเข่าบนเตียงเอียงคอมองใบหน้าสวยด้วยความกระสันซ่าน มือหนาเกาะกุมเข้าไปที่แก่นกายของตัวเองแล้วรูดขึ้นลงอย่างเชื่องช้าเพื่อปลุกท่อนเนื้อแท่งใหญ่ให้ตื่นจากการหลับใหล จากนั้นชายหนุ่มก็ไม่รอช้าจัดการจับขาของร่างบางให้ออกจากกันอย่างแรงแล้วตั้งใจใส่ความแข็งขืนที่เพิ่งจะถูกปลุกเร้าได้ไม่นานลงไปรวดเดียวจนสุด
“อ๊ะะะะะะ ควัน...เจ็บ...ฮึก..”
ทำให้หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นรับความทรมานเมื่อถูกแก่นกายแข็งจาบจ้วงลงสู่ส่วนอ่อนไหวที่ยังไม่มีแม้กระทั่งน้ำหวานล่อลื่นมากมายนัก
ทำได้เพียงแค่ร้องไห้ออกมาบอกตรงๆไม่ชินกับควันหลงเวอร์ชั่นนี่ ไม่ได้ไม่รัก...แต่ไม่ใช่แบบนี้ ไม่อยากให้ควันหลงทำด้วยความโมโหแบบนี้
“ฮึก..ควัน..เค้าไม่อยาก ไม่เอา ไม่ทำ”
“อย่ามัวแต่ร้องไห้ มึงต้องครางเข้าใจมั้ย”
ไม่ทันไรก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นสีแดงที่ตามมาหลังจากถูกคนใจร้ายสอดใส่ได้ไม่นานจากการเสียดสี ความเจ็บแสบถาโถมเข้ามาใส่ไม่ยั้ง
“อ๊ะๆๆๆ ฮึก....”
“อาาาห์...”
ตัดมาทางใบหน้าควันหลงที่โมโหไม่หายแถมยังรู้สึกเจ็บในใจ ไม่รู้รอยตรงเนินอกหญิงสาวนี้นานเท่าไหร่ แต่เดาไม่ผิด
...ของไอ้ไทร์แน่ๆ..
คิดในใจว่าคนใต้ล่างนั้นยอมใครต่อใครนักหนา ทั้งที่จะปฏิเสธมันก็ได้ แต่ไม่ทำ ไม่เคยสักนิดที่จะนึกถึงใจกัน
ก็ต้องโดนแบบนี้
“ฮึก...เลือด..เลือดออก”
“ใหญ่ไง”
“เค้าเจ็บไปหมด...เธอเอาออกนะ...อย่าทำแบบนี้”
“ขอร้องงั้นหรอ?”
“ฮึก..ใช่”
“แล้วตอนกูขอทำไมมึงทำให้กูไม่ได้?”
“...”
เขายังคงๆม่ฃะความโกรธ ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นตลอดตั้งแต่เธอตรงหน้าทิ้งเขาไป
....ก็คนมันอัดอั้น...
แก่นกายถูกแช่เอาไว้ชั่วครู่ ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มใบหน้าคมคายเข้ามาขบเบาๆไปยังใบหูของหญิงสาว ให้ช่วงล่างของหญิงสาวได้พัก
เขาใช้มือทั้งสองกระตุ้นไปที่เนินอกอีกครั้งทำให้มีน้ำรักออกมาจากช่องทางของหญิงสาวเล็กน้อย
เขายกยิ้มให้กับการตอบสนองของหญิงสาวและนั่นถือว่าเป็นการกระตุ้นอารมณ์อย่างดีสำหรับเขา
“ใจร้าย”
ถ้อยคำที่ถูกส่งออกมาจากร่างบางเย้ายั่วความโกธาของควันหลง คำก็ห้าม สองคำก็ด่า
แม่ง
ชายหนุ่มจึงประกบริมฝีปากร่างบางทันทีเพราะไม่อยากจะฟังคำด่าทอจากผู้หญิงใต้ร่างกาย ลิ้นร้อนสากถูกส่งเข้าไปทักทายลิ้นเล็กเหนียมอายที่อยู่ภายในริมฝีปากอวดเก่งเนิ่นนานโดยไม่คำนึงเลยว่าร่างบางจะทรมานขนาดไหน
“อื้อ...”
หญิงสาวพยายามส่ายหน้าหลบการกระทำอันโหดร้ายและรุนแรงมากกว่าทุกครั้ง จนกระทั่งร่างบางรู้สึกเหมือนกำลังจะหมดลมหายใจ ทั้งๆที่ผู้ชายคนนี้ก็รู้อยู่แก่ใจว่าลมหายใจกำลังจะหมด แต่เขากลับใช้มือหนาที่แข็งแรงนั่นมาจับโครงหน้าสวยให้อยู่นิ่งแล้วช่วงชิงเอาลมหายใจต่อไปแทน
“กูยังไม่อนุญาตให้มึงหลับ”
กดเสียงบอกร่างบางพลางถอนแก่นกายของตัวเองออกจนเกือบจะสุดแล้วกระแทกเข้าไปอย่างแรงจนเกิดเสียงดังเพื่อปลุกร่างบางให้ตื่นจากการหลับตาลง
ทำให้หญิงสาวสะดุ้งลืมตาผ่อนลมหายใจกัดฟันแน่นรับความรู้สึกโหดร้ายที่ไม่เคยเจอมาก่อน
“เค้าเจ็บไม่ไหวแล้ว..”
“แล้วมึงเจ็บเท่ากูมั้ยล่ะ”
“..”
“ถ้าไม่... มึงก็ทน”
ว่าแล้วก็จัดการถอนท่อนเนื้อของตัวเองออกมาจนเกือบจะสุดเหมือนเดิมแล้วกระแทกย้ำเข้าไปซ้ำแล้วซ้ำอีกแบบไม่เกรงใจร่างบางที่นอนกัดริมฝีปากหลับตาแน่น ส่งผลให้หญิงสาวต้องเกร็งร่างกายรับแรงกระแทกที่ถูกใส่เข้ามาหลายครั้งจนต้องชันขาขึ้นทั้งสองข้างเพื่อหาหลักไม่ให้ร่างกายขยับเขยื้อน
“อาห์...อ๊าาาาาาา”
หลุดเสียงครางหวานเมื่อร่างสูงส่งแรงเสน่หาย้ำซ้ำเข้าที่เดิมจนความเจ็บแสบเริ่มเปลี่ยนเป็นความต้องการให้ผู้ชายข้างบนร่างกายใส่ความทรมานเข้ามาอีก หญิงสาวหอบหายใจเชิดหน้าด้วยความใคร่ ส่งเสียงครางดังระงมจนยากที่ชายหนุ่มจะทำอะไรที่มันอ่อนโยน
หัวสมองของเมษาตีวนไปมาเหมือนภาพแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาก่อน ภาพยังคงวนเวียนซ้ำๆ ราวกับว่ามันถูกฉายซ้ำอย่างนั้น
...ทั้งความเจ็บปวด ทั้งความทรมาน...เหมือนเคยโดนแบบนี้...
ขมวดคิ้วแต่ไม่ทันได้คิดต่อ เสียงของควันหลงก็ครางออกมาด้วยความเสียว เมษามองขึ้นไปที่ร่างกาวของควันหลงปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าเขาในตอนี้เซ็กซี่ไม่แพ้กัน ทั้งซิกแพค ทั้งเหงื่อที่ไหลลงตามไรผม ใบหน้าแดงระเรื่อ บวกกับผิวเนียนนั่น
...ให้ตาย...นี่กูเกิดอารมณ์แล้วหรอ...
ควันหลงคือลูกรักพระเจ้าจริงๆ ทุกอย่างที่ทำถึงแม้จะไม่ได้สมยอม แต่ท้ายที่สุดแล้ว
...ใครๆก็ต้องยอมเขาอยู่ดี...
“อ๊าาาาาาาาห์”
“เสียวแล้วเหรอ”
“อื๊ออออออ อ๊ะๆๆๆ”
สูดปากด้วยความพอใจในขณะที่แก่นกายกำลังขยายเต็มที่ถูกตอดรัดถี่ๆจนไม่อยากจะถอนออกมา ชายหนุ่มขยับช่วงล่างเป็นจังหวะให้เร็วและแรงมากขึ้นจนเลือดบริเวณกลีบดอกไม้ไหลออกมาอีกครั้ง ใบหน้าคมคายเชิดขึ้นห้อปากผ่อนลมหายใจให้กับความสนุกสำหรับกิจกรรมรักร้อนแรงที่รุนแรงจนยากที่จะลืมเลือน
“อ๊าาาา ทั้งเสียว...ทั้งเจ็บ”
“เดี๋ยวก็เสียวอย่างเดียวแล้ว”
หญิงสาวจิกปลายเท้าอย่างสุดจะทน ร่างกายกระเด้งขึ้นลงตามจังหวะรักของคนคุมเกมที่อยู่ด้านบนร่างกาย
“อาาาาห์ เมษา.. กูคิดถึงมึงมาก..”
“อื๊ออออออ”
“ไม่ได้เอามึง กูก็ไม่ได้เอาใคร..”
ควันหลงถอนแก่นกายออกมาอีกรอบแล้วกดเข้าไปอย่างแรงอีกรอบหนึ่งก่อนจะยกร่างกายของร่างบางขึ้นมาแล้วพาไปนั่งตรงโซฟาแถวนั้นในขณะที่ท่อนเนื้อแข็งขืนยังคงจมอยู่ในร่างกายของหญิงสาว
“ขึ้นให้หน่อย”
“อีควัน”
“เด็ดไม่ใช่ ทำให้หน่อย”
ยกยิ้มเจ้าเล่ห์เอ่ยบอกกับร่างบางที่นั่งอยู่บนหน้าขาของตัวเอง มือหนาจับข้อมือบางที่ถูกมัดอยู่ให้มาคล้องที่คอของเขาเอาไว้แล้วจัดการวางมือหนาลงไปบนสะโพกมน ก่อนจะจับให้ร่างบางขึ้นมานั่งบนตัว และตนลงไปนอนแทน
“อ๊ะ...อาห์...”
ร่างบางเกร็งเท้าไว้กับพื้น ค่อยๆยกตัวแล้วปล่อยตัวลงมาเป็นจังหวะ สะโพกงามขยับขึ้นลงแบบไม่ค่อยชำนาญนักแต่ก็ถือว่าใช้ได้สำหรับการที่เธอทำอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก ชายหนุ่มเริ่มแอ่นเอวรับจังหวะสะโพกมนของหญิงสาวที่กระแทกลงมาอย่างเร่าร้อน กายสองกายสอดประสานเข้าหากันราวกับรู้ใจซึ่งกันและกัน
“อืม...เมษา..”
มือหนากอบกุมสองเต้าภายใต้อาภรณ์เพื่อเพิ่มความเสียวซ่าน ขยำเบาๆเป็นการเร้าอารมณ์หวังให้ร่างบางได้กดสะโพกลงไปให้หนักหน่วงกว่าเดิม ร่างสูงหายใจถี่ชื่นชมความเก่งกาจในการตอดรับแน่นๆที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
“เก่งจังค่ะเธอ”
ใบหน้าหล่อเงยหน้ามองหญิงสาวที่กำลังมีเหงื่อผุดออกมาตามขมับ จนชายหนุ่มยกมือขึ้นปาดเหงื่อให้ร่างบาง
“อ๊ะๆๆๆๆ ...”
“อืมม..รัดกูแน่นๆ”
ความสุขสมผสมปนเปไปกับความเจ็บปวดทำให้ร่างบางกัดฟันขย่มสะโพกเร่งความเร็วเอาใจร่างสูง ใบหน้าสวยส่ายไปมาครางกระเส่าปลุกเร้าอารมณ์ให้กันและกันจนเกือบจะถึงฝั่งฝัน
“อ๊าาา เธอ เค้าจะไม่ไหว อ๊ะๆๆๆ”
“แตกเลย ..กูต่อเอง”
ทำให้ควันหลงทนไม่ไหวต้องช่วยยกสะโพกมนให้เร่งกระแทกแก่นกายของตัวเองพลางแอ่นท่อนเนื้อให้สุดจนถึงจุดกระสัน
“อ๊า...อ๊ะ...กูเสียว ซี้ด”
“อาาาห์ เมษา แบบนั้น”
“เค้าจะแตกแล้ว อ๊ะๆๆๆ”
“อืม...กูรู้แล้ว...อาห์”
“เค้าแตก...อาาาห์แตกแล้ว”
กระตุกร่างกายแสดงถึงสำเร็จความใคร่ เมษากอดที่ต้นคอควันหลงที่ยังคงกระขึ้นมาไม่หยุด
....สุดยอด ควันหลงต่อได้เรื่อยๆจริงๆ..
“อาาาา เมษา”
“อ๊ะ...ว่า...ว่าไง”
“กูแตกในนะ”
.....ให้ตาย....
บอกด้วยเสียงที่แหบพร่าส่งผลให้ร่างบางขย่มตัวกดทับท่อนเนื้ออีกไม่กี่ครั้งก่อนจะรู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนภายในช่องท้องพร้อมกับความสุขเมื่อร่างกายได้ปล่อยน้ำรักออกมาทั้งท่อนเนื้อที่ยังคงคาอยู่ในช่องทางรักเพื่อให้ร่างบางได้ขมิบตอดรัดต่อไปจนสิ้นสุด
“อืมมมมม...ฟินสัส”
“ควันหลง...อาาาห์”
น้ำหวานสีขุ่นไหลล้นออกมาผสมกันกับเลือดสีแดงสดที่บ่งบอกได้ถึงความรุนแรงจากร่างสูงที่ทำไปทั้งหมดเมื่อครู่ หญิงสาวทิ้งตัวลงซบกับแผงอกอบอุ่นของควันหลงด้วยความอ่อนล้า ทำให้มือหนาอดไม่ได้ที่จะยกขึ้นมากอดผู้หญิงที่ชอบทำให้โมโหจนเรื่องมันบานปลายขนาดนี้
“กูโกรธมึง ควันหลง”
“...”
“ทำไมต้องทำรุนแรงกับกูแบบนี้”
“...”
“มึงไม่ต่างอะไรจากไทร์เลย “
เมษาว่าแบบนั่นแล้วทำหน้ามุ่ยโดยที่ควันหลงไม่แสดงสีหน้าใดๆ ยังคงกอดร่างบางเอาไว้
“ก็กูไม่ใช่มัน”
เขาตอบกลับไปแบบนั้น
“จะโกรธก็โกรธไป”
“...”
“ถึงยังไงกูก็ต้องง้อมึงอยู่ดี เพราะกูรักมึง”
พูดจบก็ใช้สันจมูกคลอเคลียไปที่แก้มพวงใสที่ดฝแดงระเรื่อ ทั้งโกรธทั้งเขินปนกันไปหมด เมษากัดปากตนเองข่มอารมณ์ภายในใจ คนข้างกายเอาแต่ใจเกินไปแล้ว
.....คนบ้า....
คิดในใจแบบนั้นแล้วหันไปประชิดหน้าควันหลงโดยปลายจมูกชนกัน ชายหนุ่มใช้นิ้วเรียวแตะจมูกหญิงสาวแล้วใช้สายตาไล่ไปมา
“กลับมารักกูซักทีเมษา”
....จะให้กูกลับมารักมึงได้ไง...
“ก็รัก..”
“...”
“รักอยู่แล้ว”
.....ในเมื่อกูรักมึงอยู่แล้ว....
ควันหลงยกยิ้มพอใจกับคำตอบที่หญิงสาวส่งมา ไม่รู้ว่าเขาได้ยินผิดไปหรืออะไร แต่มันต้องใช่แบบนั้นแน่ๆ เขาใช้มือหนาลูบไปมาที่แก้มใสอีกครั้ง แล้วใช้สองมือบีบเข้าไปที่ไหล่เบาๆเพื่อกระตุ้นคนข้างกาย
ก่อนจะเอ่ยออกไป
“ต่อเลยปะ”
.
.
.
.
และทั้งคู่ก็บรรเลงบทรักกันต่อ เขาไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ตัวเธอจะยังพูดคำนี้ได้เหมือนเดิมรึเปล่า ไม่รู้ว่าสิ่งที่พูดมามันจริงแค่ไหน อนาคตเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอน เขาแค่ขอให้เวลานี้ได้สุขสมได้ทำตาทใจตัวเองก็เพียงพอ
เพราะถึงวันพรุ่งนี้คนตรงหน้าจะเปลี่ยนไปเป็นแบบเดิม
เขาจะทำให้รักได้อยู่ดี
เพราะควันหลงคือควันหลง
ขอเลือดเพิ่มด้วยค่ะ
ตอบลบตายๆๆๆๆ😭
ตอบลบไม่ไหวๆ
ตอบลบไม่ไหวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ๐ๆ
ตอบลบไม่ไหวๆ ตายแล้วแม่ 😱😳🤤
ตอบลบรุนแรงมาดพ่ออ
ตอบลบโอ้นนนย ในความค่ะของควันหลงทำนุ้งละลาย
ตอบลบ